Powstańcy warszawscy po wojnie byli traktowani jak gryzonie
Powstańcy warszawscy, którym dziś oddajemy hołd, po wojnie z powodu prześladowań ukrywali swój udział w zrywie przeciwko Niemcom. Byli osaczani przez bezpiekę, szpiegowani, przesłuchiwani, wtrącani do więzień. I znienawidzeni przez funkcjonariuszy nowej komunistycznej władzy, którzy widzieli w nich zagrożenie. Sposób traktowania przez komunistów byłych powstańców warszawskich był przynajmniej do 1956 roku, jeśli nie dłużej, tematem tabu. Nie mówili o tym sami zainteresowani, by nie narażać się na represje, nie zauważali go filmowcy i pisarze. Z wyjątkiem jednego: Aleksandra Ścibora-Rylskiego. Ścibor walczył w Powstaniu, był ciężko ranny. Po zakończeniu wojny przystąpił do budowania nowej politycznej rzeczywistości jako reporter, pisarz oraz scenarzysta…