Maciej Ślesicki miejscami ociera się o genialne kino, ale trudno zdefiniować, jaki jest temat jego filmu i trudno znaleźć głównych bohaterów.
Dalej ...
Kronika niezapowiedzianej śmierci. Recenzja „Śnieżnego bractwa”
Dramat katastroficzny Juana Antonio Bayony „Śnieżne bractwo” jest zbudowany na przeciwieństwach: światło – mrok, życie – śmierć, wiara – zwątpienie. Wyznaczają one tok narracji i filozoficznej wymowy dzieła.
Dalej ...
„Nosferatu” z piekła rodem
Robert Eggers umiejętnie odświeża ekspresjonistyczny sposób obrazowania, jaki zaprezentowali Friedrich Wilhelm Murnau i Werner Herzog w swoich filmach o upiorze z Transylwanii. Ale zbytnio ulega amerykańskiemu temperamentowi, wprowadzając satanistyczny wątek.
Dalej ...
„Naznaczeni”: ekstrawertyczny styl Nicka Cassavetesa
Nick Cassavetes z wielką siłą wyrazu opowiada współczesną historię miłosną młodych ludzi jakby mu chodziło o Romea i Julię. Robi tak, by odbiorca utożsamiał się z postaciami.
Dalej ...
„Sisu” – mało poważne kino na trudny czas
Pod względem fabularnym Sisu jest filmem mało skomplikowanym, natomiast pod względem narracyjnym, czyli sposobu opowiadania, wielce oryginalnym.
Dalej ...
„Fremont” w kolorach smutku
Na planie zrealizowanego w Stanach Zjednoczonych filmu irańsko – brytyjskiego reżysera Babaka Jalali unosi się delikatna mgiełka poezji, humoru i melancholii.
Dalej ...
Bob Dylan, ostatni romantyczny poeta
W „Kompletnie nieznanym” odnajdujemy najcenniejsze elementy stylu Jamesa Mangolda: realizm oraz zainteresowanie nieszablonowymi osobowościami, częstokroć zmagającymi się ze swoimi słabościami.
Dalej ...
Poważny ton Françoisa Ozona
To co niewidoczne i co pozostaje w sferze domysłu przynosi największą satysfakcję z seansu dramatu Françoisa Ozona „Kiedy nadchodzi jesień”.
Dalej ...Media społecznościowe
Najnowsze komentarze