Posts by: Piotr

W analogu i cyfrze (6): „Dzika namiętność” Jonathana Demme’a

W analogu i cyfrze (6): „Dzika namiętność” Jonathana Demme’a

  • 6 kwietnia 2020
  • By:
Udostępnij:

Kino hollywoodzkie przełomu lat 70. i  80. było radośnie eskapistyczne. Reżyserzy należący do pokolenia zwanego Nowym Hollywoodem – Spielberg, Landis, Lucas, Carpenter, Jonathan Demme i inni – spektakularnie naśladowali tradycyjne gatunki filmowe podkreślając ich umowny i rozrywkowy charakter. Odnawiali je zamieniając w nowe formy, np. klasyczny melodramat na komedię romantyczną. Oczywiście powstawały też filmy poważne, pokazujące np. przemiany obyczajowe związane z rewolucją seksualną w Ameryce oraz nową pozycją kobiet. Sztandarowymi przykładami tego „egzystencjalnego nurtu” w Hollywood lat 80. były erotyki Adriana Lyne’a  9 i ½ tygodnia, Fatalne zauroczenie czy też thriller Johna Landisa Ucieczka w noc.  Na przecięciu się tych…

Udostępnij:
Niemcy zniewoleni przez propagandę III Rzeszy

Niemcy zniewoleni przez propagandę III Rzeszy

  • 27 marca 2020
  • By:
Udostępnij:

Poparcie Niemców dla narodowo – socjalistycznej ideologii wynikało przede wszystkim z braku wiedzy na temat zbrodni na Żydach – twierdzi politolog i historyk Sebastian Fikus w książce Radiofonia w III Rzeszy. Podtytuł tej naukowej pracy brzmi Studium ideowego zniewolenia i niesie główną tezę autora: obywatele III Rzeszy zostali opleceni tak gęstą siecią propagandowych manipulacji, że nie byli w stanie wyrobić własnego zdania na temat tego, co działo się w ich kraju i w Europie przed i po 1939 roku. Czytaj także: Mur berliński stał w głowach Niemców Totalitarny Berlin w powieści Hansa Fallady Sebastian Fikus na podstawie zachowanych dokumentów (m.in….

Udostępnij:
Syberyjska katorga rosyjskiej Edyty Stein

Syberyjska katorga rosyjskiej Edyty Stein

  • 14 marca 2020
  • By:
Udostępnij:

Czy można opisać 9-letni koszmar pobytu w bolszewickich więzieniach i łagrach na zaledwie kilkudziesięciu stronach? Tak, szczególnie wtedy gdy posługuje się tak beznamiętnym stylem, jak Julia Nikołajewna Danzas. Jej wspomnienia z nieludzkiej ziemi noszą tytuł Czerwona katorga. 1923-1932 i ukazały się po francusku w 1935 roku. Są bodajże pierwszym w światowym piśmiennictwie dokumentem o sowieckich łagrach. Autorka jest mało znana w naszym kraju. Wielka szkoda, bo miała niezwykłe i bogate życie nakierowane na wartości duchowe a nie materialne. Z naszego punktu widzenia jej biografia może być interesująca także dlatego, że gdy nawróciła się na katolicyzm, została zesłana bez sądu na…

Udostępnij:
„Hejter” słabszy od „Bożego ciała” [Recenzja]

„Hejter” słabszy od „Bożego ciała” [Recenzja]

Udostępnij:

Jan Komasa w najnowszym swoim filmie Sala samobójców. Hejter po raz kolejny udowadnia, że ma szczęśliwą rękę do aktorów i że umie nimi kierować. Kreacja Macieja Musiałowskiego jako warszawskiego „słoika” jest wyjątkowo dojrzała i przekonywująca. I na niej w zasadzie opiera się cała dramaturgia filmu. Musiałowski gra studenta prawa, który za wszelką cenę chce zrobić karierę w stolicy. Nie uznaje jednak czystych reguł gry, tylko wyrafinowane, manipulatorskie. Gdy odtrąca go córka przyszywanych krewnych, wzbiera w nim fala frustracji i zaczyna oplatać intrygą jej rodzinę. Swoje psychopatyczne skłonności wykorzystuje też w pracy w agencji PR. Kieruje hejterską kampanią wymierzoną w lewicowego…

Udostępnij:
„Nędznicy” jak dzikie zwierzęta [Recenzja]

„Nędznicy” jak dzikie zwierzęta [Recenzja]

Udostępnij:

W Nędznikach kino jest nieoswojonym dzikim zwierzęciem nie potrzebującym złotych, estetycznych klatek. Rzeczywistość ekranowa sama się tłumaczy bez zbędnych rusztowań. Debiut fabularny francuskiego reżysera malijskiego pochodzenia Ladj Ly Nędznicy był prawdziwą sensacją na ubiegłorocznym festiwalu w Cannes. Mało znany reżyser, na domiar wywodzący się nie z klasy  mieszczańskiej, jak to zwykle bywa we francuskiej  branży filmowej, ale z rodziny imigrantów, pokonał takie gwiazdy kina, jak Quentin Tarantino, Xavier Dolan, Ken Loach, bracia Dardenne, Pedro Almodóvar, zdobywając nagrodę jury za najlepszy film. W ślad jurorów poszli prawie wszyscy francuscy recenzenci przyznając obrazowi największą liczbę gwiazdek. Nędznicy zdobyli też wiele innych trofeów,…

Udostępnij:
Bez uprzedzeń o „Zenku” [Recenzja]

Bez uprzedzeń o „Zenku” [Recenzja]

  • 17 lutego 2020
  • By:
Udostępnij:

W porównaniu z innymi polskimi masowymi komediami Zenek zaskakuje świeżym spojrzeniem na naszą codzienność oraz ciepłym komizmem. Dostarcza nawet ciekawej story, z czym wielu polskich filmowców ma problem.  Na Zenka wybrałem się do kina nie z miłości do disco polo, ale z recenzenckiego obowiązku. Nadto z ciekawości, bo jak etnolog nie oceniam wycinków kulturowej rzeczywistości, nie wartościuję ich, ale analizuję i opisuję, łączę z innymi zjawiskami społecznymi, szukam w nich znaczeń. Wszystkie aspekty kultury masowej są dla kulturoznawcy jednakowo ważne. Z dala od centrum Po napisaniu tych kilku ogólnych zdań przystępuję do konkretów. Zenek powstał na podstawie książkowej biografii „Zenek…

Udostępnij:
Szyk przestawny w „Małych kobietkach” [Recenzja]

Szyk przestawny w „Małych kobietkach” [Recenzja]

  • 10 lutego 2020
  • By:
Udostępnij:

Greta Gerwig prezentuje w ekranizacji XIX-wiecznej powieści Louisy May Alcott Małe kobietki przywiązanie do literackiego oryginału. Ale nie niewolnicze. Zaburza chronologię zdarzeń, wlewa w oryginał wiele elementów typowych dla dzisiejszego odczuwania świata. CZYTAJ TAKŻE: Matka i córka. Recenzja filmu “Lady Bird” Urodzona w zubożałej rodzinie czołowa amerykańska XIX-wieczna pisarka Louis May Alcott (1832–1888) od dzieciństwa pisała opowiadania; literatura tworzyła schron dla jej wrażliwości i dawała możliwość ucieczki od trudności życiowych. Z braku pieniędzy musiała przerwać szkolną naukę, uczyła się w domu najpierw pod okiem postępowego ojca Amosa Bronsona Alcotta, także samouka, później jego wybitnych przyjaciół Henry’ego Davida Thoreau, Ralpha Waldo…

Udostępnij:
W analogu i cyfrze (5): świeckie spojrzenie na świętość

W analogu i cyfrze (5): świeckie spojrzenie na świętość

  • 8 lutego 2020
  • By:
Udostępnij:

Jednym z ciekawszych i jednocześnie zapomnianych dziś polskich filmów przełomu lat 80. i 90. jest Życie za życie. Maksymilian Kolbe Krzysztofa Zanussiego. Film o świętym widzianym oczami sceptyka. CZYTAJ TAKŻE: Krzysztof Zanussi o sacrum w dzisiejszym kinie Zanussi w galicyjskiej krainie śmierci Gdyby w Polsce nie doszło do zmiany politycznej 1989 roku, Zanussi z pewnością nie mógłby nakręcić biografii kanonizowanego w 1982 roku przez papieża Jana Pawła II o. Maksymiliana Kolbego, który oddał życie w KL Auschwitz za współwięźnia. Z prostej przyczyny. System komunistyczny był mało łaskawy dla tego rodzaju konfesyjnej twórczości, na domiar złego franciszkaninowi przyklejono łatkę antysemity i…

Udostępnij:
3 of 35
1234567