Niemcy bardzo potrzebują pozytywnych bohaterów, którzy wyprowadziliby ich z nazistowskiej niewoli do Ziemi Obiecanej. Świadczy o tym kolejny film Floriana Henckela von Donnersmarcka Obrazy bez autora. Mimo że
Debiut francusko-senegalskiej reżyserki Mati Diop czaruje poetyckimi zdjęciami zrytmizowanymi z szumem oceanu i subtelną muzyką. Antropologiczna i geograficzna inność mają przyciągającą moc. Mati Diop to pierwsza czarnoskóra reżyserka,
Powściągliwy styl opowiadania oraz czysta grafika zdjęć koncentrują uwagę widzów na fizycznym i psychicznym zmaganiu się bohaterki z kolejnymi wyzwaniami. Proxima jest trzecią pełnometrażową fabułą w dorobku reprezentantki
Piekło to inni, mawiał Sartre. Śladem tych słów kroczy młody amerykański reżyser Robert Eggers, dorzucając do tego aforyzmu jeszcze szaleństwo. Lighthouse jest dopiero drugim pełnometrażowym filmem w dorobku
Początki Niemieckiej Republiki Demokratycznej to temat wykopaliskowy i choćby z tego względu warto polecić interesujący dramat Larsa Kraume Milcząca rewolucja. Jest to adaptacja prozy dokumentarnej zmarłego w ubiegłym
Amerykański dramat biograficzny o Johnie Ronaldzie Reuelu Tolkienie, współtwórcy ambitnej literatury fantasy, autorze Hobbita i Władcy Pierścieni, nieco rozczarowuje. Mógł być filmem głębokim i nietuzinkowym, a jest zaledwie
Poprawny pod względem formalnym, ale nieznośnie ideologiczny i pretensjonalny – tak można podsumować film Jacka Borcucha Słodki koniec dnia z Krystyną Jandą w roli głównej. Słońce Toskanii sprzyja
Niemieckiego reżysera Christiana Petzolda interesuje człowiek uciekający przed totalitarnym zniewoleniem. Osamotniony outsider, który nie sprowadza jednak swojego buntu do pustych gestów, ale próbuje im nadać wyższy sens. Innymi
