dramat

Drugi antytotalitarny film reżysera “Życia na podsłuchu” [Recenzja]

Drugi antytotalitarny film reżysera “Życia na podsłuchu” [Recenzja]

  • 19 czerwca 2020
  • By:
Udostępnij:

Niemcy bardzo potrzebują pozytywnych bohaterów, którzy wyprowadziliby ich z nazistowskiej niewoli do Ziemi Obiecanej. Świadczy o tym kolejny film Floriana Henckela von Donnersmarcka Obrazy bez autora. Mimo że tytuł jest więcej niż przeciętny, spora część krytyków ma z nim problem, gdyż Ziemia Obiecana w przypadku von Donnersmarcka niekoniecznie ma postępowy wymiar. O tym gruntownie wykształconym i uzdolnionym niemieckim scenarzyście i reżyserze (do szkoły filmowej poszedł po ukończeniu kilku fakultetów) zrobiło się u nas głośno przy okazji jego debiutu Życie na podsłuchu (2006) o enerdowskim literacie inwigilowanym przez Stasi. Film szczególnie przypadł do gustu krytykom o prawicowych poglądach. Podkreślając rzetelność obrazu…

Udostępnij:
Czy Afryka potrzebuje zachodniej rewolucji? Recenzja filmu „Atlantyk”

Czy Afryka potrzebuje zachodniej rewolucji? Recenzja filmu „Atlantyk”

Udostępnij:

Debiut francusko-senegalskiej reżyserki Mati Diop  czaruje poetyckimi zdjęciami zrytmizowanymi z szumem oceanu i subtelną muzyką. Antropologiczna i geograficzna inność mają przyciągającą moc. Mati Diop to pierwsza czarnoskóra reżyserka, która wzięła udział w konkursie głównym festiwalu w Cannes. Za debiut fabularny Atlantyk zdobyła w 2019 roku Grand Prix. Historię grupy młodych mieszkańców Dakaru wyruszających z powodu biedy przez ocean do Hiszpanii opowiada z kobiecą wrażliwością. Film mógłby być bardziej brutalny i realistyczny, ale Mati Diop wybrała magiczny i metaforyczny styl, gdyż opowieść snuje z perspektywy młodej kobiety. Na poziomie ideowym reżyserka wyraża aprobatę dla skutków „arabskiej wiosny” widocznych – tak przynajmniej twierdzi…

Udostępnij:
„Proxima”: Powściągliwy dramat o macierzyństwie [Recenzja]

„Proxima”: Powściągliwy dramat o macierzyństwie [Recenzja]

  • 25 stycznia 2020
  • By:
Udostępnij:

Powściągliwy styl opowiadania oraz czysta grafika zdjęć koncentrują uwagę widzów na fizycznym i psychicznym zmaganiu się bohaterki z kolejnymi wyzwaniami. Proxima jest trzecią pełnometrażową fabułą w dorobku reprezentantki średniego pokolenia francuskich filmowców, reżyserki Alice Winocour. Pierwsze dwie poruszają temat ludzkich umysłów i ciał uwięzionych przez chorobę. Debiut Augustine opowiada prawdziwą historię młodej kobiety umieszczonej w 1873 roku w największym francuskim szpitalu  La Salpêtrière z powodu histerii. Bohaterem drugiego obrazu pt. Maryland jest żołnierz cierpiący na zespół stresu pourazowego. Wyprodukowana w 2019 roku Proxima wpisuje się w ten tematyczny zakres, czyniąc głównym bohaterem astronautkę poddaną morderczemu, męskiemu treningowi przed wyruszeniem z…

Udostępnij:
Horror „Lighthouse”: Przeszłość nie daje pocieszeń [Recenzja]

Horror „Lighthouse”: Przeszłość nie daje pocieszeń [Recenzja]

  • 30 listopada 2019
  • By:
Udostępnij:

Piekło to inni, mawiał Sartre. Śladem tych słów kroczy młody amerykański reżyser Robert Eggers, dorzucając do tego aforyzmu jeszcze szaleństwo. Lighthouse jest dopiero drugim pełnometrażowym filmem w dorobku tego uzdolnionego twórcy. Podobnie jak w Wiedźmie. Bajce z Nowej Anglii reżyser zastawia na widza sprytną pułapkę. Wprowadza go do dobrze zdefiniowanego historycznie i kulturowo świata  – w tym przypadku XIX – wiecznego, znanego z marynistycznej literatury – odbiorca odnajduje znane tropy w starodawnej scenerii, odnawia swoje wyobrażenia z lektur dzieciństwa o skalistych wybrzeżach, wilkach morskich i skarbach ukrytych na bezludnych wyspach, ale gdy tylko da się złapać na tę przynętę, poczuje,…

Udostępnij:
„Milcząca rewolucja”, czyli filmowa lekcja historii [Recenzja]

„Milcząca rewolucja”, czyli filmowa lekcja historii [Recenzja]

  • 19 czerwca 2019
  • By:
Udostępnij:

Początki Niemieckiej Republiki Demokratycznej to temat wykopaliskowy i choćby z tego względu warto polecić interesujący dramat Larsa Kraume Milcząca rewolucja. Jest to adaptacja prozy dokumentarnej zmarłego w ubiegłym roku niemieckiego pisarza Dietricha Garstki Das schweigende Klassenzimmer (Milcząca klasa). Garstka odtworzył wydarzenia z 1956 roku, w których sam uczestniczył. Uczniowie klasy maturalnej w liceum w Stalinstadt (Storkow) podczas lekcji historii wyrazili minutą ciszy poparcie dla węgierskiej rewolucji 1956 roku. Nie zdawali sobie sprawy z konsekwencji swojego młodzieńczego czynu. Władze oświatowe uznały ich postępowanie za kontrrewolucję i odpowiedziały brutalnym śledztwem. W szkole w Storkowie pojawił się nawet minister edukacji. Bunt zaważył na…

Udostępnij:
Spłycona biografia Tolkiena [Recenzja]

Spłycona biografia Tolkiena [Recenzja]

Udostępnij:

Amerykański dramat biograficzny o Johnie Ronaldzie Reuelu Tolkienie, współtwórcy ambitnej literatury fantasy, autorze Hobbita i Władcy Pierścieni, nieco rozczarowuje. Mógł być filmem głębokim i nietuzinkowym, a jest zaledwie poprawną hollywoodzką produkcją. Na kształcie opowieści zaważyły komercjalne kalkulacje skrojenia biografii Tolkiena na użytek młodego widza, mieszkańca globalnej wioski, któremu nie należy oferować zbyt trudnych i mało popularnych treści, w tym przypadku katolicyzmu głównego bohatera. Twórcy skupili się na wczesnej fazie biografii angielskiego filologa i pisarza – począwszy od śmierci ojca Arthura Tolkiena, potem matki Mabel Suffield, po czasy studenckie, udział w nieformalnym studenckim bractwie Tea Club – Barrovian Society  i młodzieńczą…

Udostępnij:
Pusty gest Krystyny Jandy. Recenzja „Słodkiego końca dnia”

Pusty gest Krystyny Jandy. Recenzja „Słodkiego końca dnia”

Udostępnij:

Poprawny pod względem formalnym, ale nieznośnie ideologiczny i pretensjonalny – tak  można podsumować film Jacka Borcucha Słodki koniec dnia z Krystyną Jandą w roli głównej. Słońce Toskanii sprzyja wypoczynkowi, towarzyskim spotkaniom, sączeniu wina i romansom. W romans z młodym imigrantem z Egiptu wdaje się polska poetka i noblistka Maria Linde, mieszkająca z mężem, córką i wnukami w willi położonej w urokliwej okolicy. Krajobraz uśmiecha się do ludzi, ludzie uśmiechają się do siebie. I można by filmowe kadry oprawić w ramy, podziwiać jak to już bywało, chociażby przy okazji Ukrytych pragnień Bernardo Bertolucciego, gdyby nie świadomość, że operator chce za wszelką…

Udostępnij:
“Tranzyt” Christiana Petzolda: między political fiction a romantycznym melodramatem [Recenzja]

“Tranzyt” Christiana Petzolda: między political fiction a romantycznym melodramatem [Recenzja]

Udostępnij:

Niemieckiego reżysera Christiana Petzolda interesuje człowiek uciekający przed totalitarnym zniewoleniem. Osamotniony outsider, który nie sprowadza jednak swojego buntu do pustych gestów, ale próbuje im nadać wyższy sens. Innymi słowy szlachetny indywidualista. Główną bohaterką najwybitniejszego dotychczas filmu w dorobku Petzolda pt. Barbara jest lekarka zesłana przez władze NRD do prowincjonalnego, położonego na wybrzeżu Bałtyku miasteczka. Mimo że jest śledzona przez Stasi, spotyka się z ukochanym z Niemiec zachodnich. Planuje wydostać się z komunistycznego „raju”. W tym momencie zdradzę zakończenie filmu, więc osoby, które go jeszcze nie oglądały, proszone są przejść do następnego akapitu. Barbara w ostatniej chwili zmienia zdanie, upragnioną wolność…

Udostępnij:
1 of 3
123